God of War serisi, Devil May Cry ya da Prototype sınıfına sokabileceğim fakat hikayesi ve görselliği açısından alıp daha üst bir seviyeye koyacağım, PlayStation’ın tacındaki en değerli taşlardan biri. Serinin fanatikleri hikayeyi ezbere biliyorlardır fakat “Nedir bu GoW serisi?” diyen birileri varsa aranızda, kısaca "bir varmış, bir yokmuş" diye başlayayım.
Kratos denen aygır, Sparta ordusunun başında önüne geleni deviren bir savaşçıydı. Gel gör ki bir gün baltayı taşa vurdu ve barbarlar savaşta kendisini bir kaşık suda boğacak iken, bunu gururuna yediremedi ve -ruhunu şeytana satar gibi- bu savaşı kazanmasına yardımcı olursa tamamen Ares’in emri altına gireceğine yemin etti. “Kaz gelecek yerden tavuk esirgenmez abi” diyen kavga gürültü tanrısı Ares, barbarları hallaç pamuğu gibi salladı ve böylece Kratos onun emrine girdi. Ama bir daha gelin görün ki Ares zalim bir patron çıktı, oradan oraya savaşta koştura koştura Kratos’un iflahı kesildi, imanı gevredi. Kratos en doğalından ve kocamanından Ares’e gıcık kapmaya başladı. Bütün bu savaş çılgınlığının arasında karısı ve kızı da kaynayan Kratos’un çitleri çoktan yıkılmış, keçileri ise Bağdat’ı geçmişti. Ares de elinin altında böyle bir enayi varken orayı buraya yıka yıka sonunda gözünü Atina’ya dikince, diğer tanrılar “Çüş artık!” dediler ve eğer Kratos, Ares’i durdurmayı başarırsa bütün günahlarını sileceklerini ve özgürlüğünü vereceklerini vaat ettiler.
Gözüne daha önceden kestirdiği Ares’e böyle bir kazık atma fırsatını kaçırmak istemeyen Kratos, onunla aynı boyutta kapışabilmek için meşhur Pandora’nın kutusunu arar, bulur, Ares’in ümüğüne ot tıkar. Bu insanüstü, tanrısal başarının mükafatı da anormal olur. Ares nalları diktiği için Kratos yeni savaş tanrısı olur ve Olimpos’ta kendisine özel ofis tahsis edilir. Ama keçiler kaçmıştır bir kere ve gelen gideni aratmaktadır. En son piyango Rodos’a vurur, sağlam bir savunma gösteren Rodos savaşçıları karşısında ezilen askerlerini yukarıdan izleyen Kratos efendi yenilgiyi tanrısal erkekliğine yediremez ve adamlarına koltuk çıkmak için tanrısal bir zıplayış ile Rodos’a iner, tam tanrısal bir sille ile Rodos’u alacak iken bir bülbül (Tamam, kuşun cinsini uydurdum.) omzuna konar... Aslında o bülbül Zeus’tur ve Kratos’a kızan tanrılara destek vererek güçlerinin bir bölümünü ondan alır, ünlü Rodos heykeline aktarır. Tabii ki Kratos bunu da dinlemez, vandallara yakışan kuvvetiyle heykel, sanat, hayal gücü dinlemez, heykeli yerle yeksan eder. Gözüne Zeus’u kestirir, zaman içinde Titan'ların da desteğini aldığı uzun yolculuğun sonunda tam Zeus’u da öldürüp seri cinayetlerine birini daha ekleyecek iken araya Athena girer, babasını kurtarır, kendisi ölür. İyice yalan rüzgarına dönen hikayede tahtaları zaten eksik Kratos’un, Athena’nın son nefesinde Zeus’un aslında babası olduğunu öğrenmesiyle akıl melakeleri tümden kaçar... Zeus da kaçar... Kratos olanları Titan'lara anlatır, zaten evvelden Zeus’un kazığını yemiş olan Titan'lar Olimpos’a saldırı için Kratos ile bir olur. God of War III de burada başlar...
Dikkatinizi çektiyse ortada oğlun babayı, babanın da oğlunu öldürme girişimi mevcut. Aslında Zeus da aynı kaderi paylaşmıştı. Babası Kronos (Zaman Tanrısı), doğan çocuklarından birinin yerine geçeceğini bir kehanet sayesinde duymuş ve doğan bütün bebeklerini yutmaya başlamıştı. Annesi Rhea ne yapmış, ne etmiş, Zeus’u kundağından almış ve yerine taş koymuştu. Kronos çocuğunu yediğini düşünerek kandırılmış ve Zeus’un hayatı kurtulmuştu. Sonradan Rhea, oğlunu Girit’e kaçırır ve su perileriyle oğlunu büyütür, Girit ise Zeus’a kol kanat gerer. Zeus büyür, babasına ve Titan'lara karşı savaşır, başarılı da olur. Kronos’tan yuttuğu bütün çocukları geri öğürmesini ister. Kurtulan çocuklar bugünkü Yunan tanrıları olurlar. Şimdiyse tarih tekerrür etmekte ve Kratos babasını öldürmeye çalışmaktadır. Yeri gelmişken belirteyim, Yunan Mitolojisi'nde Kratos diye bir karakter yok. Baba ve oğlun birbirini öldürmeye çalışması teması ise Türk Mitolojisi'nde de bolca işlenmiştir. En ünlüsü ise Karahan ve Oğuz Kağan arasındaki rekabettir.
Kratos denen aygır, Sparta ordusunun başında önüne geleni deviren bir savaşçıydı. Gel gör ki bir gün baltayı taşa vurdu ve barbarlar savaşta kendisini bir kaşık suda boğacak iken, bunu gururuna yediremedi ve -ruhunu şeytana satar gibi- bu savaşı kazanmasına yardımcı olursa tamamen Ares’in emri altına gireceğine yemin etti. “Kaz gelecek yerden tavuk esirgenmez abi” diyen kavga gürültü tanrısı Ares, barbarları hallaç pamuğu gibi salladı ve böylece Kratos onun emrine girdi. Ama bir daha gelin görün ki Ares zalim bir patron çıktı, oradan oraya savaşta koştura koştura Kratos’un iflahı kesildi, imanı gevredi. Kratos en doğalından ve kocamanından Ares’e gıcık kapmaya başladı. Bütün bu savaş çılgınlığının arasında karısı ve kızı da kaynayan Kratos’un çitleri çoktan yıkılmış, keçileri ise Bağdat’ı geçmişti. Ares de elinin altında böyle bir enayi varken orayı buraya yıka yıka sonunda gözünü Atina’ya dikince, diğer tanrılar “Çüş artık!” dediler ve eğer Kratos, Ares’i durdurmayı başarırsa bütün günahlarını sileceklerini ve özgürlüğünü vereceklerini vaat ettiler.
Gözüne daha önceden kestirdiği Ares’e böyle bir kazık atma fırsatını kaçırmak istemeyen Kratos, onunla aynı boyutta kapışabilmek için meşhur Pandora’nın kutusunu arar, bulur, Ares’in ümüğüne ot tıkar. Bu insanüstü, tanrısal başarının mükafatı da anormal olur. Ares nalları diktiği için Kratos yeni savaş tanrısı olur ve Olimpos’ta kendisine özel ofis tahsis edilir. Ama keçiler kaçmıştır bir kere ve gelen gideni aratmaktadır. En son piyango Rodos’a vurur, sağlam bir savunma gösteren Rodos savaşçıları karşısında ezilen askerlerini yukarıdan izleyen Kratos efendi yenilgiyi tanrısal erkekliğine yediremez ve adamlarına koltuk çıkmak için tanrısal bir zıplayış ile Rodos’a iner, tam tanrısal bir sille ile Rodos’u alacak iken bir bülbül (Tamam, kuşun cinsini uydurdum.) omzuna konar... Aslında o bülbül Zeus’tur ve Kratos’a kızan tanrılara destek vererek güçlerinin bir bölümünü ondan alır, ünlü Rodos heykeline aktarır. Tabii ki Kratos bunu da dinlemez, vandallara yakışan kuvvetiyle heykel, sanat, hayal gücü dinlemez, heykeli yerle yeksan eder. Gözüne Zeus’u kestirir, zaman içinde Titan'ların da desteğini aldığı uzun yolculuğun sonunda tam Zeus’u da öldürüp seri cinayetlerine birini daha ekleyecek iken araya Athena girer, babasını kurtarır, kendisi ölür. İyice yalan rüzgarına dönen hikayede tahtaları zaten eksik Kratos’un, Athena’nın son nefesinde Zeus’un aslında babası olduğunu öğrenmesiyle akıl melakeleri tümden kaçar... Zeus da kaçar... Kratos olanları Titan'lara anlatır, zaten evvelden Zeus’un kazığını yemiş olan Titan'lar Olimpos’a saldırı için Kratos ile bir olur. God of War III de burada başlar...
Dikkatinizi çektiyse ortada oğlun babayı, babanın da oğlunu öldürme girişimi mevcut. Aslında Zeus da aynı kaderi paylaşmıştı. Babası Kronos (Zaman Tanrısı), doğan çocuklarından birinin yerine geçeceğini bir kehanet sayesinde duymuş ve doğan bütün bebeklerini yutmaya başlamıştı. Annesi Rhea ne yapmış, ne etmiş, Zeus’u kundağından almış ve yerine taş koymuştu. Kronos çocuğunu yediğini düşünerek kandırılmış ve Zeus’un hayatı kurtulmuştu. Sonradan Rhea, oğlunu Girit’e kaçırır ve su perileriyle oğlunu büyütür, Girit ise Zeus’a kol kanat gerer. Zeus büyür, babasına ve Titan'lara karşı savaşır, başarılı da olur. Kronos’tan yuttuğu bütün çocukları geri öğürmesini ister. Kurtulan çocuklar bugünkü Yunan tanrıları olurlar. Şimdiyse tarih tekerrür etmekte ve Kratos babasını öldürmeye çalışmaktadır. Yeri gelmişken belirteyim, Yunan Mitolojisi'nde Kratos diye bir karakter yok. Baba ve oğlun birbirini öldürmeye çalışması teması ise Türk Mitolojisi'nde de bolca işlenmiştir. En ünlüsü ise Karahan ve Oğuz Kağan arasındaki rekabettir.
Yeni oyuncaklar!
Artık İkarus’un kanatlarını taşıyoruz. Bu kanatlar çok yüksekten ileriye doğru yavaşça süzülmeye yardımcı oluyor ki ulaşılamayan çoğu noktaya bu şekilde varılabiliyor. Başka bir yeni silah ise "Bow of Apollo". Seri şekilde ok atmaya yaramasının yanı sıra şarj edildiği taktirde yanan koca bir ok ile düşmanı alevler içinde bırakabiliyor. Ayrıca bazı noktalarda yolu tıkayan kırmızı renkli dallar da sadece Apollo’nun Yayı sayesinde yakılabiliyor. Savaş için çok faydalı olmayan bir silah.
Oyunda gizli mekanlar mevcut ama yerleri o kadar kolay bulunuyor ki çok büyük dikkat vermeye gerek yok. Buralardan genelde içinden Eye of Gorgon (Toplam can barınızı arttırır.), Phoenix Feather (Toplam mananızı arttırır.) ve Minotaur Horn (Silahların verdiği hasarı arttırır.) gibi zor bulunan eşyaları içinde saklayan sandıklar çıkıyor. Bulmacaları çözmenize yardımcı olacak eşyaların önünde beyaz bir yıldız parladığından bunları çözmek çok zor değil. Genelde onu bunu ittir, hızla bir yere koş ya da bir yerden bir yere zamanında atla hareketleriyle bezeli bulmacalar zekayı kullandırttığı kadar el becerinizi de zorluyor. Bazı bulmacaları çözünce ya da gizli yerleri bulunca toplamda 36 adet olan trophie'leri teker teker açıyorsunuz. Bazılarına örnek vermek gerekirse: “Mr. Hand”, Hades’in gizli odasını bulmanızı istiyor ama gün gibi ortada olduğu için nesi zor, anlayamadım. “Releasing the Floodgate” ise Poseidon’u öldürdüğünüzde açılıyor.
Oyunda eskisine nazaran çok daha fazla etkileşime girilebilecek eşya ve çevresel faktör var. Oradan buraya zıplamak için ip, kendi zincirlerimiz, uçan harpiler ve kanatlarımız gibi aracıları kullanıyoruz. Oyun bu konuda hangi tuş sıralamasını kullanmanız gerektiğini ekranda belirterek gayet yardımcı oluyor; çünkü GoW3’te ciddi şekilde fazla tuş kombosu var. Kratos’un artık iyice vahşileştiğini belirtmeden edemeyeceğim. Eline düşen adamın canına okuyor. Tabii ki bu yüzden yakınmıyorum; oyunun hızına, akışına destek veren en önemli faktör olan dövüş sahnelerinin yaratıcı şekilde hazırlanmış olması muhteşem. Kratos her düşmanı birbirinden farklı koreografiler eşliğinde ortadan kaldırıyor ve bu konuda size geniş bir "Fatality" yelpazesi sunuyor.
Grafikler ve atmosfer çok iyi hazırlanmış ama oyun çıkar çıkmaz yamalanacağından eminim; çünkü oynarken ilk üç saatimde iki büyük hata ile karşılaştım. Birincisi Bow of Apollo’yu aldığım mekanda, normalde başka türlü içine girmem gereken bir odaya duvardaki grafik hatasından girdim ve bir daha çıkamadım. İkincisi ise Hades’in mekanında elinde koca balyozlar olan heykellerin olduğu yolun sonunda çıkabiliyor. İçinden geçmeniz gereken mağara, grafik hatasına boğuluyor ve bir şey göremez oluyorsunuz. Bunu aşmak için o bölümün başına kadar geri koşun, sonra tekrar mağaraya koştuğunuzda hatanın ortadan kaldığını göreceksiniz. Bu birkaç hata sözü bile edilmeyecek ufak ayrıntılar. Büyük bir hayran kitlesine sahip, uzun süreden beri beklenen God of War III ortalığı yıka yıka Olimpos’u devirmek için savaşı ayaklarımıza getirdi. PlayStation 3’ün nimetlerinden büyük ölçüde faydalanarak, görsel şölen eşliğinde ve içi entrika dolu bir maceraya davet ediyor. Serinin önceki oyunlarına nazaran çok daha dengeli dövüş, bulmaca ve hikaye örgüsü ise bu senenin kesinlikle oynanması gereken oyunlarından biri olduğunu üstüne basarak belirtiyorum.
Konu: God of War 3 İnceleme (Playstation 3) 
